ﺍﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺍﻳﻦ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺍﺻﻮﻻ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺣﺮﮐﺖ ﺧﺎﺻﻲ ﺭﻭ ﺍﺯ ﺭﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺩﺍﺷﺖ ... ﻭﻟﻲ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﻣﻮﺳﻮﻱ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﻭﺍﺳﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺪ ﻭ ﺑﺪﺗﺮ ... ﺑﺪﻫﺎﻱ ﻣﻦ ! ﻣﺜﻞ ﺧﻴﻠﻴﺎﻱ ﺩﻳﮕﻪ ﻣﻮﺳﻮﻱ ﺑﻮﺩ ﻭ ﮐﺮﻭﺑﻲ ... ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻭ ﺍﺩﺏ ﻣﻬﻨﺪﺱ ﺭﻭ ﺧﻴﻠﻲ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ .ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﺑﺎ ﺍﻭﻥ ﻫﻤﺴﺮ ﻓﺮﻫﻴﺨﺘﻪ ... ﻭﻟﻲ ﺍﺯ ﺷﻴﺦ ﻧﻤﻴﺸﺪ ﮔﺬﺷﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺮﺋﺘﺶ ، ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺰﺩﻳﮑﻴﺶ ﺑﺎ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻫﺎ ... ﺧﺐ ﻣﻨﻢ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﺯ ﺷﺮ ﺩﺭﺱ ﻭ ﻣﺸﻖ ﺧﻼﺹ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺳﺮﻡ ﭘﺮ ﺑﺎﺩ ﺑﻮﺩ ... ﺧﻴﻠﻴﺎ ﻣﻴﮕﻔﺘﻦ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺁﺩﻡ ﺁﺑﻲ ﮔﺮﻡ ﻧﻤﻴﺸﻪ ... ﺍﺻﻼ ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﻢ ﺑﺸﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﻋﻤﺮﺵ ﺑﻪ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺣﮑﻢ ﺗﻨﻔﻴﺬ ﻗﺪ ﻧﺪﻩ ... ﺧﻴﻠﻴﻬﺎ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﻣﻴﮑﺮﺩﻥ ﻣﻴﮕﻔﺘﻦ ﻭﺳﻂ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﻫﺎ ﺧﻮﺍﺑﺶ ﻣﻴﺒﺮﻩ ... ﺣﻘﻴﻘﺘﺶ ﺧﻮﺩﻣﻢ ﺟﺰﻭ ﺍﻭﻥ ﺧﻴﻠﻴﻬﺎ ﺑﻮﺩﻡ . ﺁﺧﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﭘﻴﺮﺑﻮﺩ ... ﻣﺎ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﻱ ﺍﻣﺮﻭﺯﻱ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮﻳﻢ ﻳﻪ ﻧﻔﺮ ﺳﻮﺗﻲ ﺑﺪﻩ ﻳﺎ ﻳﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﺧﺎﺹ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻩ ﻭﺗﺎ ﺳﺮﺣﺪ ﻣﺮﮒ ﺩﺳﺘﺶ ﺑﻨﺪﺍﺯﻳﻢ . ﺧﻼﺻﻪ ... ﺩﻳﺪﻡ ﻧﻤﻴﺸﻪ ﺍﺯ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺷﻴﺦ ﮔﺬﺷﺖ ... ﺭﻭﺯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻫﻢ ﺭﻓﺘﻢ ﺑﻬﺶ ﺭﺍﻱ ﺩﺍﺩﻡ ... ﻭﻟﻲ ﺑﻪ ﮐﺴﻲ ﻧﮕﻔﺘﻢ . ﺍﺯ ﺳﻮﮊﻩ ﺷﺪﻥ ﻣﻴﺘﺮﺳﻴﺪﻡ . ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﻣﺎﺟﺮﺍﻫﺎﻱ ﺑﻌﺪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﭘﻴﺶ ﺍﻭﻣﺪ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻨﺶ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﮑﺮﺭﺍﺗﻪ ... ﺧﻴﻠﻴﻬﺎ ﮐﻪ ﻫﺎﺭﺕ ﻭ ﭘﻮﺭﺕ ﻣﻴﮑﺮﺩﻥ ﻭ ﺭﺍﻱ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﻭ ﻧﺎﻣﻮﺱ ﺧﻮﺩﺷﻮﻥ ﻣﻴﺪﻭﻧﺴﺘﻦ ﺩﻭﻧﻪ ﺩﻭﻧﻪ ﺭﻓﺘﻦ ﮐﻨﺎﺭ.... ﻓﻘﻂ ﻣﻬﻨﺪﺱ ﻣﻮﻧﺪ ﻭ ﺷﻴﺦ ﺷﺠﺎﻉ ﻗﺼﻪ ﻣﺎ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ... ﺍﻻﻥ ﮐﻪ ﻳﮏ ﺳﺎﻝ ﻭ ﻧﻴﻢ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﺭﻭﺯﺍ ﻣﻴﮕﺬﺭﻩ . ﺷﻴﺦ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻣﻦ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺤﮑﻢ ﻭ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﺳﺮ ﻣﻮﺿﻊ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ... ﭘﺎ ﭘﻴﺶ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﭘﺲ ﻧﮑﺸﻴﺪﻩ . ﺣﺘﻲ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﻡ ﺗﻮ ﺻﻒ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺧﻴﻠﻲ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﻬﻨﺪﺱ ﺑﻮﺩﻩ . ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻨﺎ ﺭﻭ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﮕﻢ : ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺩﻳﺮﻭﺯ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﺧﻮﺷﻢ ﻣﻴﺎﺩ . ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺭﺍﻳﻲ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﺮﻭﺑﻲ ﺩﺍﺩﻡ .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر